İç Anadolu Bölgesi’nde Konya İline bağlı bir ilçe olan Karatay, Konya’nın Büyükşehir olması ile ilçe konumuna getirilmiştir. Bu yüzden de Konya Merkezi ile aynı corafi yapı ve tarihe sahiptir. İlçe toprakları genel olarak düz bir ova şeklinde bir arazi yapısına sahiptir. İlçenin en yüksek yeri Aksaray yolu üzerindeki Bozdağ’dır. Deniz seviyesinden 1.016 m. yükseklikteki ilçenin yüzölçümü 1.978 km2 dir. Bitki örtüsü iklimin karakteristik özelliklerini yansıtır. İlkbahar aylarında yağışlarla yeşilliğe bürünür. Yaz sıcaklığı ve kuraklığı ile yeşillikler kaybolur, sararır ve Bozkır halini alır. Bölgenin Obruk yöresi yayla karakteri taşır ve Obruk Köyü yakınlarında küçük bir Obruk Gölü vardır. İlçede karasal iklim hüküm sürmekte olup, kışlar soğuk ve yağışlı, yazlar sıcak ve kurak geçer. İlçenin ekonomisi turizm, küçük sanayii ve ticarete dayalıdır. Dokumacılık, el işlemeleri, kaşıkçılık, keçecilik, Obruk yöresinde kilim dokumacılığı gibi el sanatları ilçe ekonomisinde önemli yer tutmaktadır.İlçenin tarihi eski çağlara kadar inmektedir. Yöredeki ilk yerleşim MÖ.2000 yıllarında Hititlerle başlamıştır. M.Ö.742-710’da Asurlular, daha sonra (M.Ö.546-533) Persler, Büyük İskender (M.Ö.334-323) ve İskender’in ölümünden sonra da, Seleukosların egemenliği altına girmiştir. Sonraki yıllarda yöreye Roma ve Bizanslılar hakim olmuştur.Malazgirt Savaşı’ndan (1071) sonra Selçuklular Konya yöresine hakim olmuşlardır. Anadolu Selçukluları’nın yıkılmasına (1308) kadar Selçukluların egemenliğinde kalan yöre, önce Eşrefoğulları’na, sonra da Hamitoğulları’na bağlanan Karamanoğulları’nın eline geçmiştir.Yıldırım Beyazıt 1398’de Konya yöresini Osmanlı topraklarına katmışsa da Ankara Savaşı’nda (1402) Timur’a yenilince Karamanoğlları yöreye yeniden egemen olmuştur. Bu arada Moğollar bir süre Konya ve yöresine egemen olmuşlardır. Bundan sonra Osmanlılar ile Karamanoğulları yöre için sürekli çekişmiş ve sonunda Fatih Sultan Mehmet Karamanoğlu Beyliği’ni 1465’te ortadan kaldırınca Konya ve yöresi Osmanlı topraklarına dahil olmuştur.