Simav Tarihi

Ege Bölgesi’nde, Kütahya İli’ne bağlı bir ilçe olan Simav’ın kuzeyinde Balıkesir ve Tavşanlı, doğusunda Hisarcık, Gediz ve Şaphane, güneydoğusunda Pazarlar, güney ve güneybatısında Manisa, batısında Manisa ve Balıkesir bulunmaktadır. Simav, Ege ve Marmara Bölgeleri arasında bir sınır konumundadır. Kütahya’nın batısında yer alan Simav dağlık bir arazi yapısına sahiptir. İlçenin kuzey ve doğu kesimini Eğrigöz Dağı’nın batı ve güney kesimleri, güneydoğu kesimini de Şaphane Dağı’nın batı uzantıları, güneybatı kesimini de Demirci-Simav dağlarının bir bölümünü oluşturan Simav Dağı, batı kesimini Alaçam Dağlarının güneydoğu uzantısı olan Akdağ engebelendirmektedir. İlçenin en yüksek noktaları Akdağ (2.089 m.) ile Simav Dağı’nın Damrık Ziyaret Tepesi (1.800 m.)’dir. Bu dağların yüksek kesimlerinde Karaçam ormanları bulunmaktadır. İlçenin iç kesimindeki düzlükler çöküntü alanları olup Simav Ovası adı ile tanınmaktadır. Yüzölçümü 120 km2 olan bu ova, denizden 780 m. yüksekliktedir. Ovanın orta kesimini kalınlığı 150 m.yi bulan alüvyonlar, kum, çakıl ve killer oluşturur. Eskiden bu ovanın ortasında yer alan Simav Gölü kurumuş ve tarım alanı olarak kullanılmaktadır. Simav Ovası yer hareketleri sonunda Neojen döneminde ortaya çıkmıştır. Kırık fay çizgileri ile sınırlanan ova ve çevresi etkin deprem kuşakları üzerindedir. Nitekim 28 Mart 1970’deki Gediz depremi burada da etkili olmuştur. İlçe topraklarını Kirmasti Suyunun başlangıç kollarından Emet Çayına katılan Kocaçay ile Susurluk Çayının başlangıcı olan Simav Çayı sulamaktadır. İl merkezine 147 km. uzaklıktaki ilçenin yüzölçümü 1.557 km2 dir.