Çamardı Tarihi

M.Ö. 3000-2000 yıllarını kapsayan eski Tunç Devri’nde Çamardı ve çevresinin önemli bir yerleşim bölgesi olduğu Celaller Köyü civarında Göltepe Kestel ören yerinde yapılan arkeolojik kazılar sonunda anlaşılmıştır. Orta Anadolu’da Hitit Dönemi olarak bilinen M.Ö.2000-700 yıllarında Niğde ve civarında dolayısıyla Çamardı’nda Hititler’in hüküm sürdüğü bilinmektedir. Daha sonra sırasıyla Roma İmparatorluğu ve Bizans İmparatorluğu (Doğu Roma) hakimiyetine giren İlçenin Türklerle ilk teması Melikşah zamanındadır. Bölgenin Selçuklular tarafından fethedilmesi (1166) bunu takip eden yıllarda II. Kılıçaslan Dönemi’ne rastlar. 1243 yılından sonra İlhanlıların himayesine giren İlçe daha sonra Eratna Beyliği ve Karamanoğulları Beyliği himayesine girmiştir. Osmanlı Devleti’nin bölgeyle ilgili ilk teması Yıldırım Beyazıt dönemindedir. Beyazıt savaşmaksızın aldığı Konya-Niğde civarını tekrar Karamanoğulları’na vermiştir. İlçemizin de bulunduğu bölgeler kesin olarak 1471 yılında Fatih Sultan Mehmet tarafından Osmanlı topraklarına katılmıştır.1869 Konya Vilayeti salnamelerinde Niğde Merkez kazasına bağlı halen Çamardı İlçesi’nin mahalleleri olan Bereketli ve Maden Karyelerinden bahsedilmektedir. Çamardı 1910 yılından 1948 yılına kadar mülki taksimata göre bucak teşkilatı olarak kalmış, Vilayet merkezine olan uzaklığı ve kış aylarında yolun kapanması gibi nedenlerle hizmet götürmede güçlüklerle karşılaşıldığı için İlçe Teşkilatı kurulmasına gerek görülmüş, 11 Haziran 1947 tarihinde Bakanlar Kurulu kararı ile İlçe yapılmıştır. İlçenin halen kullanılan ÇAMARDI ismi tarihte bazen Şamardı, bazen Maden ve Bereketli olarak kullanılmıştır. İlçe yerleşim yerinin dağlık ve ormanlık bölgede kurulu olması Çamardı adını almasında etkili olduğu rivayet edilmiştir. Coğrafi Konum : Çamardı İlçesi, Niğde İlinin güneydoğusunda Toros Dağlarının eteklerinde kurulmuştur. Niğde Merkez İlçe, Bor, Ulukışla ve Adana İli hudutları ile çevrilidir. 1204 Km.² yüzölçümüne sahip İlçenin rakım ortalaması 1600 m dir. İlçe merkezinin rakımı ise 1250 m.dir. İlçenin yüzey şekilleri coğrafi açıdan oldukça engebeli ve 2/3’ü dağlıktır. Torosların en yüksek zirvesi olan Demirkazık 3756 m. yüksekliğinde ve İlçe sınırları dahilindedir. Arazinin 1/3’ü yayladır. İlçenin belli başlı su kaynakları Merkez Karapınar Mevkii’nden çıkan dere ile Ecemiş Çayı’dır. Bu kaynaklar İlçenin güneyinde birleşerek Adana topraklarında Seyhan Nehri’ne katılmaktadır. İklim itibariyle İç Anadolu Bölgesi’nin karakteristiği olan karasal iklim hakimdir. Yaz sıcaklığı 20-28 derece dolaylarında; kışın ise eksi 5 ile 10 derece dolaylarında olmaktadır. Kış mevsiminde kar kalınlığı zaman zaman 40-50 cm.’ye yaklaşmaktadır. Kar ve yağmur olarak yağışın en fazla olduğu aylar Aralık-Mart-Nisan ve Mayıs Aylarıdır. Metrekareye düşen yağış miktarı 1 kg. ve 1,6 kg. arasında değişmektedir. İlçeye bağlı 19 köyün yüzölçümleri toplamı 879.411 m².dir. Çukurbağ Köyü Emli Boğazı, Elekgölü ve Yelatan Köyleri ile Demirkazık Dağ ve Kayakevi civarında bir miktar ağaçlandırma çalışması yapılmıştır. İlçemiz sınırları içinde geniş ağaç dikim alanları bulunmaktadır.