Söyle Bana Düşmanın Kim

Yazı Yaz

Hikaye Yorum Yaz Yazdır Tavsiye Et

25.4.2017 0 yorum 1032 okuma

Bir varmış bir yokmuş... İnsafın hiç olmadığı bir ülke varmış. Bu ülkede yaşayanlar yılın bir günü tartılırlar, kim daha ağır gelirse, o kişi ülkenin kralı olurmuş. Bu yüzden orada yaşayanlar, kral olabilmek için durmadan dinlenmeden yerler içerlermiş ki şişmanlasınlar da tartıda ağır çeksinler. O ülkede cılız, kanı iliği kurumuş biri varmış. O da öbürleri gibi sürekli; "Ah bir kral olsam..." dermiş. Ama gözünde yaşı var, tasında aşı yokmuş. Ne yesin, ne içsin de şişmanlasın?

Bir gece, kulübesinde kaşınmaya başlamış. Hem keyifle kaşınır hem de acı acı düşünürmüş; "Ah, nasıl bir kral olsam..." Kemiğine yapışan derisini bir şey ısırıp duruyormuş. Adam, elini sırtına atmış, kollarına bakmış. Bir türlü bu ısıran şeyi bulamamış. "Kral olsam, kral olsam..." diye söylenirken, kulağına vızıltı gibi bir ses gelmiş.

Sıska adam, "Kim o?" diye karanlığa sormuş. Karanlıktan vızıltı, "Benim! Tahtakurusu! İki kürek kemiğinin ortasındayım." demiş. Açlıktan hali kalmamış bir tahtakurusu, karnında bir sıkımlık kan yok. Adam, "Ne söylenip duruyorsun?" demiş. Tahtakurusu da ona, "Bütün gece vücudunda dolaştım, emecek bir damla kan bulamadım. Ya sen ne söylenip duruyorsun?" diye sormuş.

Adam, tahtakurusunu iki parmağının arasına almış, tam ezeceği sırada tahtakurusu, "Beni ezme, ben senin kral olmana yardım ederim. Sen beni besle, ben de seni beslerim. İkimiz de şişmanlarız. Sen şişmanlayınca kral olursun, ben de senin sayende yaşarım." demiş.

"Peki, ben seni nasıl besleyeyim?" diye sormuş adam. "Senin hiç düşmanın yok mu? Beni düşmanlarının yanına götür, bırak. Ben onların kanını emerim, kanlarını kuruturum. Sen de onların nesi var nesi yoksa sahiplenirsin."

Tahtakurusunun bu sözleri adamın aklına yatmış. "Ama benim düşmanım yok ki..." demiş. "Nasıl olur? Yeryüzünde her yaratığın düşmanları vardır. Senin de düşmanın vardır. Hele bir düşün bakalım..." diye üstelemiş tahtakurusu.

Adam düşünmeye başlamış: "Acaba düşmanım kim? Şu mu, bu mu, o mu, yoksa öbürü mü?". Tahtakurusunu alıp bir komşu evin penceresinden içeri bırakmış. Kendisi de çullarının arasına girip uyumuş.

Ertesi gece "Ah bir kral olsam..." deyip dururken, o sesi yine duymuş ama bu seferki kalınlaşmış bir sesmiş. Bir de bakmış, tahtakurusu. Ama tombul bir tahtakurusu… "Bak, bir gecede fıstık gibi oldum, beni götür de düşmanının kanını emeyim" demiş. Adam yine komşusunun evine götürmüş tahtakurusunu. Ertesi akşam, fındık kadar irileşmiş ,sonra fare kadar olmuş,sonra tavşan kadar olmuş ,sonra azgın çoban köpeğine dönmüş ,

Derken tahtakurusu boğa kadar olmuş. Adam da iyice şişmanlamış. Sonunda kral seçimi için tartılma zamanı gelmiş. Herkes gibi o adam da tartılmış. Adam o kadar ağırmış ki, tartıldığı kantar çekmemiş. Ahali, "Şimdiye kadar başımıza hiç bu kadar büyük bir kral gelmedi. Tarihimizin en büyük kralı... Yaşasın Büyük Kral!" diye alkışlayarak yeni kralı saraya taşımışlar. Azgın tahtakurusu da kralın yanına kurulmuş.

Kan eme eme iyice irileşen tahtakurusu, öyle azmış ki, krala bile "Ya bana emecek kan bulursun, ya senin kanını emerim!" demeye başlamış. Kral, düşman bulamazsa, kendi canından olacakmış. Kralın düşmanı olmamak için hiç kimse evinden dışarı çıkmıyormuş artık.

Kral bütün nazırları, baş nazırları, en yakınlarını bile tahtakurusuna vermiş. Tahtakurusu o kadar büyümüş ki hantal, iri vücudu, tüm ülkenin üstüne çökmüş. Çenesini açıp boğa yılanı gibi dilini krala uzatarak, "Karnım aç! Bana emecek kan bul!" demiş. Kral sağına bakmış, soluna bakmış, arkasına bakmış, önüne bakmış, kendisinden başka kimse yok. Başlamış kaçmaya. Ama nereye kadar kaçacak? Koca kral, tahtakurusunun yanında pire kadar bile kalmıyormuş. Tahtakurusu, parmağının ucundaki ağaç dalı uzunluğundaki bir kılla kralı yakalayıvermiş. Kral ağlamış, yalvarmış, tahtakurusunun önünde yere kapanmış. Ama hiçbiri para etmemiş.

"Söyle bana düşmanın kim?" diye sorduğunda kral sağ elinin işaret parmağıyla kendini işaret etmiş. Tahtakurusu da kendi kendinin düşmanı haline gelen adamı, dünyanın en büyük kralının kanını emmiş

İnsan, düşmanlık duygularının kalbinde ve zihninde büyümesine izin verirse, en büyük düşmanlığı kendisine yapar ve kendi kendinin düşmanı olur.

Bir düşmana ihtiyaç duyanın en büyük düşmanı; karşısındaki değil, kendisidir.Ona daha ne densin?

			1032
Yer	Hikaye 25.4.2017	0 kişi beğendi 0 kişi beğenmedi
Etiket	#düşman
Kaynak

Yorum yapabilmek için Üye Olun veya Giriş yapın

Tarık Tatar
adlı kullanıcının diğer yazıları

	Hayat Akarken İnsan Mutluluğu Arar Durur
	Mustafa Ünver 1505 okuma

	Yağmur Ve Rüzgarın Aşkı.
	Sakarya Hayranları 1390 okuma

	Ateş Ve Su
	The Coolie 1536 okuma

	Her Şey Bizim Kararımıza Bağlıdır
	Cumhur Ceylan 1174 okuma

	Bulunduğu Durumun Farkında Olamamak, Her Duru
	Cumhur Ceylan 1323 okuma

	Bir Hayat Deneyimi
	Mustafa Celep 1193 okuma

	İnsanlardaki Hırs
	Sivas Platformu 1270 okuma

	Tek Ayakkabı
	Cumhur Ceylan 1222 okuma

	Düşmanını Kendi Silahı İle Yen
	Konya Hayranları 1412 okuma

	Tek Ayakkabı
	Cumhur Ceylan 1197 okuma

	Pâdişahın Rüyası
	Düzce Hayranları 1499 okuma

	Derviş
	The Coolie 1644 okuma

	Ali Cengiz Oyunu
	Düzce Hayranları 1382 okuma

	Bir Yaz Günü Düşünün
	Mustafa Celep 1203 okuma

	Fakir Bir İşçi
	Faruk Cansu 1826 okuma

	Birşeyler yaz


Adınız :
Gidecek E-posta :


Adınız :
Rapor nedeni :

Adana	Bitlis	Giresun	Kırşehir	Sakarya
Adıyaman	Bolu	Gümüşhane	Kilis	Samsun
Afyonkarahisar	Burdur	Hakkari	Kocaeli	Siirt
Ağrı	Bursa	Hatay	Konya	Sinop
Aksaray	Çanakkale	Iğdır	Kütahya	Sivas
Amasya	Çankırı	Isparta	Malatya	Şanlıurfa
Ankara	Çorum	İstanbul	Manisa	Şırnak
Antalya	Denizli	İzmir	Mardin	Tekirdağ
Ardahan	Diyarbakır	Kahramanmaraş	Mersin	Tokat
Artvin	Düzce	Karabük	Muğla	Trabzon
Aydın	Edirne	Karaman	Muş	Tunceli
Balıkesir	Elazığ	Kars	Nevşehir	Uşak
Bartın	Erzincan	Kastamonu	Niğde	Van
Batman	Erzurum	Kayseri	Ordu	Yalova
Bayburt	Eskişehir	Kırıkkale	Osmaniye	Yozgat
Bilecik	Gaziantep	Kırklareli	Rize	Zonguldak
Bingöl

Söyle Bana Düşmanın Kim

Paylaşımlarda Bulunun

Türkiye'nin Şehirleri