Genc Wertherin Solugu

Yazı Yaz

Makale Yorum Yaz Yazdır Tavsiye Et

18.5.2013 0 yorum 1484 okuma

Genç Werther’ in soluğu

‘’ O gün bugündür güneş, ay ve yıldızları kendi hallerine bıraktım; onlar işlerine bakıyorlar; ne gündüz ne gece olduğunun farkındayım artık ve bütün dünya çevremde kaybolup gidiyor’’
Goethe - Genç Werther' in Acıları
Karamsarlık, umutsuzluk, vazgeçişler çok tanıdık bir ruh hali. Günümüz insanının sıkça yaşadığı, hiç bitmeyecekmiş gibi hissedilen ruhsal durumun dile getirilişi. Genç Werther yalnız değil. Bu ruhsal çöküntü, ne yaparsam yapayım hiçbir şey düzelmeyecek kaygısının bir üst seviyesi. ‘’ Bütün dünya çevremde yok olup gidiyor’’ ve seyrediyoruz gidişini. İnsanlar tükeniyor, tükendi. Çok mu karamsar oldu? Karamsar olduğunu bilmek bu olgunun gerçeklik değerini azaltır mı?
Birbirinden uzaklaşan, kopan, soyutlanan insanlar .Bütün dünyanın çevresinde kaybolup gittiğini düşündüren ‘’ her şeyden vazgeçiş’’ noktasıdır. Ay’ı Güneş’ i kendi haline bırakan bir vazgeçiş. Kendi kontrolünü çekip alan, yönlendirmekten vazgeçen, bir nevi spontane bir yaşama geçiş. Plan yok, ideal yok, tasarlama yok, hayal yok, kendi varlığını tamamlayacak ruhsal yapıtaşlarından yoksun her şeyi kendi haline bırakan bir vazgeçiş.
Gençliğe bakıyoruz; üstleneceği sorumluluklara hazırlık aşamasında, belki bu hazırlığı da tamamlamış ama sosyo- ekonomik nedenlerle yeni bir hayata başlayamıyor. Yetişkinler ise; bu aşamayı geçmiş üstlenmiş sorumluluklarını ama sorumluluklarının yükünden şikayetçi. Genç, yaşlı tüm insanlık bir tükenme ile karşı karşıya. Salgın bir hastalık gibi bulaşan tekillik. Acaba ben kaygısı mıdır bu amansız hastalığa yol açan? Dikkat edersek ben kaygısı taşımayan elcil davranışlar gösteren bireylerde de görülüyor tekillik ve umutsuzluk.
Şablon hayatlara dönüştü tüm hayatlar. Öznellikten, özgülükten yoksun, farklı amaçlarla yola çıktığını sanan ve bu farklılığın kendine özgü olduğunu düşünen hayatlar. Üzerinde düşününce benzerlikler öznelliği yok edecek düzeyde. Doğar büyür yaşlanır ölür temel halkalarına bir bakıma yeni halkalar eklendi. Okula gider, okula gider, okula gider, iş bulur, çalışır, evlenir çocuk sahibi olur, kazanır, kaybeder, istifa eder, kovulur, emekli olur hastalanır ölür. Görünüşte sevimsiz bir zincir. Açıkçası görünmeyeni sevimlidir dersem umutlandırmış olurum, bunu yapmak istemiyorum. Sevimsizliğiyle baş başa sadece yaşamanın zorluklarına katlanılan bir süreç ve bitim.
Belki bu halkaların şekli ya da oluş zamanları bu süreçte değişiyor ama yaşanılanlar hep aynı. Sahip olunan hayat bu zinciri sunar, peki insan ne ister? Farklı olmak, başka olmak, kendine özgü olmak ister de halkalar aynı şekilde birbirine ekleniyorsa başkalık ve farklılık adına ne yapmış olur? Hem farklılık ya da başkalık isteği herkeste görülmez diyerek geçmiş yazılarımdan birindeki farkındalığa da temas ederek geçiyorum. Farkındalık kendine özgülüğü getirir ama çok şey götürür.
Akla gelen başka bir soru günümüz insanına mı özgüdür bu umutsuzluk ve karamsarlık; Genç Werther' den bir tane mi vardı yoksa günümüzdeki gibi çoğunluğu mu oluşturuyordu? Bilgi ve farkındalık düzeyine sahip insanlar arttıkça bu oran da artmaktadır. Modern çağın hem kazandırdığı hem de insana kaybettirdiği bir oluştur farkındalık. Kendine yaklaştıkça bir o kadar uzaklaşan doğasıyla yaşamı birbirinden bağımsız şekilde ilerleyen insanoğlu; ne yazık ki, tarımsal dönemdeki doğal yaşam halinde kendiyle ve çevresiyle barışıkken, gitgide doğal yaşamdan koptukça kendi doğasına yabancı bir çevreye uyumsuzluk göstermektedir. Doğaya dönmek bu sorunu çözer mi? Çözmez. Artık çok geç. Sürüp giden bu yaşam tarzı insan doğasını yeniden şekillendirmişken, kendimize yaklaştığımızı sanıp bir o kadar uzaklaşmışken artık çok geç. Bu konuda da karamsarım. Genç Werther’ in ruhuyla bütünleşmiş halde yazıyorken, çevremde bir çok Genç Werther soluk alıp veriyor Ay’ı Güneş’ i ve yıldızları kendi haline bırakmışken karamsar olmamak elde değil. İnsanoğlu hiç de karmaşık bir yapı değil, hemen herkesin tek bir amacı var, birçok yol da denenir bu amaç için ve ne yazık ki hemen hemen tüm insanlık başarısızlığa uğruyor. Bir yerlerde bir yanlış yapıyoruz bu kesin ve bu yüzden hayat zincirimizin halkalarına mutluluğu bir türlü ekleyemiyoruz.

Figen YILMAZ

			1484
Yer	Makale 18.5.2013	1 kişi beğendi 0 kişi beğenmedi
Etiket	---
Kaynak

Yorum yapabilmek için Üye Olun veya Giriş yapın

Figen Yılmaz
adlı kullanıcının diğer yazıları

	Sıra Devlette
	Son Osmanlı 1527 okuma

	Chp Zihniyeti
	Son Osmanlı 1368 okuma

	Derin Millet!
	Son Osmanlı 1333 okuma

	Oyun Bozuluyor
	Son Osmanlı 1395 okuma

	Yalnızlığın Acısı Ve Cem Sultan Kitabı
	Eyyüp Azlal 1465 okuma

	40 Yıllık Hikaye
	Son Osmanlı 1892 okuma

	Sınır Savaşı!
	Son Osmanlı 1666 okuma

	Mısır Ve M. Akif Ersoy Ve Abbas Halim Paşa
	Eyyüp Azlal 1519 okuma

	İdil'de Gün Batımı 2
	Eyyüp Azlal 1598 okuma

	İdil Volga‘da Gün Batımını Görmek 1
	Eyyüp Azlal 1433 okuma

	Yeraltı Savaşı
	Son Osmanlı 1241 okuma

	Tataristan İzlenimleri
	Eyyüp Azlal 1554 okuma

	Hilalin Mesajı
	Son Osmanlı 1637 okuma

	Daeş Tiyatrosu
	Son Osmanlı 1378 okuma

	Hedef Üçlü!
	Son Osmanlı 1600 okuma

	Birşeyler yaz


Adınız :
Gidecek E-posta :


Adınız :
Rapor nedeni :

Adana	Bitlis	Giresun	Kırşehir	Sakarya
Adıyaman	Bolu	Gümüşhane	Kilis	Samsun
Afyonkarahisar	Burdur	Hakkari	Kocaeli	Siirt
Ağrı	Bursa	Hatay	Konya	Sinop
Aksaray	Çanakkale	Iğdır	Kütahya	Sivas
Amasya	Çankırı	Isparta	Malatya	Şanlıurfa
Ankara	Çorum	İstanbul	Manisa	Şırnak
Antalya	Denizli	İzmir	Mardin	Tekirdağ
Ardahan	Diyarbakır	Kahramanmaraş	Mersin	Tokat
Artvin	Düzce	Karabük	Muğla	Trabzon
Aydın	Edirne	Karaman	Muş	Tunceli
Balıkesir	Elazığ	Kars	Nevşehir	Uşak
Bartın	Erzincan	Kastamonu	Niğde	Van
Batman	Erzurum	Kayseri	Ordu	Yalova
Bayburt	Eskişehir	Kırıkkale	Osmaniye	Yozgat
Bilecik	Gaziantep	Kırklareli	Rize	Zonguldak
Bingöl

Genc Wertherin Solugu

Paylaşımlarda Bulunun

Türkiye'nin Şehirleri